Bəzən sadə bir fikir onlarla mürəkkəb konsepsiyadan daha güclü olur — məhz belə bir şəkildə 1970-ci illərdə Simon oyunu meydana çıxdı və elektron əyləncə tarixində əhəmiyyətli iz buraxdı. Dörd parlaq düymə, işıq siqnalları və notlara bənzər səslər — bütün bunlar sadə, lakin gözlənilmədən cəlbedici yaddaş oyununa çevrilirdi. Bu minimalizmin arxasında videooyunlar, səs eksperimentləri və həqiqətən yeni bir şey yaratmaq istəyi ilə doğulan qeyri-adi bir mühəndislik ideyası dayanırdı.
Oyunun tarixi
Simon ideyası videooyunların ilk versiyalarının yaradılması ilə sıx bağlı olan mühəndislər Ralf Baer və Hovard Morrisonun beynində yaranıb. Baer artıq Magnavox Odyssey — ilk ev oyun konsolunu yaratmaqla “videooyunların atası” kimi tanınırdı. Simon üçün ilham isə Atari-nin Touch Me adlı arkada oyunundan gəlmişdi — burada oyunçu səs və işıq siqnallarını yadda saxlamalı idi.
Amma Baer-in fikrincə, Touch Me oyunu yöndəmsiz və uğursuz idi. O və Morrison konsepti təkmilləşdirməyə qərar verdilər: səsləri yaxşılaşdırmaq, idarəni daha intuitiv etmək və dizaynı daha cəlbedici etmək. Proqramçı Lenny Cope ilə birlikdə oyunçunun təkrarlamalı olduğu işıq və səs ardıcıllığını canlandıra bilən bir cihaz yaratdılar. 1978-ci ildə onların oyunu ABŞ-ın ən böyük stolüstü və elektron oyun istehsalçılarından biri olan Milton Bradley tərəfindən buraxıldı.
Simon dərhal hit oldu. 1978-ci ildə oyun Çikaqoda keçirilən Beynəlxalq İstehlak Elektronikas Sərgisində təqdim olundu və dərhal diqqət çəkdi. Sərgidə nümayiş jurnalistlər, pərakəndə satıcılar və ziyarətçilər tərəfindən böyük maraqla qarşılandı və yeni məhsul tez bir zamanda mağazalara yol tapdı.
Dörd düyməli cihaz — yaşıl, qırmızı, mavi və sarı — müəyyən bir ardıcıllıqla təmiz musiqi notları səsləndirirdi. Oyunçu bu ardıcıllığı təkrarlamalı idi və hər raundda ardıcıllıq daha da uzanırdı. İşıq və səsin birləşməsi maraq doğurur və nəticəni yaxşılaşdırmaq arzusu oyadırdı.
Simon ABŞ-da və onun hüdudlarından kənarda tez bir zamanda populyarlıq qazandı. 1980-ci illərin əvvəllərində artıq o, Birləşmiş Krallıq, Kanada və Almaniyada buraxılırdı, brend isə inkişaf etməyə davam edirdi: Simon 2, Pocket Simon, Simon Stix və sonralar elektron yenidən buraxılışlar və mobil tətbiqlər meydana çıxdı. Hər yeni versiya orijinal ruhu qorumağa çalışır, eyni zamanda yeni rejimlər, portativlik və ya vizual effektlər əlavə edirdi. Simon sadəcə oyuncaq deyil, dövrün simvoluna çevrildi — sadə konsepsiyanın necə kult statusuna çata biləcəyinin nümunəsi.
Maraqlı faktlar
- Simon-un dörd düyməsindən hər biri unikal səs ilə müşayiət olunurdu — do, mi, sol və si notları əsasında. Bu isə oyunu yalnız vizual olaraq deyil, səsi ilə də tanınan və ritm, melodiya elementi ilə zəngin bir təcrübəyə çevirirdi.
- Oyunun orijinal korpusu baraban formasından ilhamlanmışdı: dörd seqmentli dairəvi forma səs və hərəkət arasındakı əlaqəni gücləndirirdi.
- Simon-un ilk partiyası $24.95 qiymətinə satılırdı — bu günün inflyasiya dərəcəsi ilə təxminən $120-a bərabərdir. Bu qiymətə baxmayaraq, oyun o qədər populyar idi ki, mağazalardan dərhal yoxa çıxırdı.
- Simon oyunu əyləncədən kənarda da istifadə olunurdu: o, qısa müddətli yaddaş və diqqət qabiliyyəti kimi sahələri öyrənmək üçün müxtəlif idrak araşdırmalarında tətbiq olunurdu. Bunun səbəbi isə tapşırıqların dəqiq və artan çətinlik dərəcəsi idi.
- Simon adı “Simon says” adlı uşaq oyununa istinaddır — burada iştirakçılar yalnız “Simon deyir” ifadəsi ilə başlayan əmrləri yerinə yetirməlidirlər. Bu istinad oyun mexanikasını — diqqətli müşahidə və dəqiq yerinə yetirməyi — vurğulayır.
- 1999-cu ildə Simon oyunu ABŞ-ın Oyuncaq Şöhrət Zalına daxil edildi — bu, əyləncə sənayesi tarixində ən əhəmiyyətli və təsirli ixtiralardan biri kimi qəbul olunduğuna işarədir.
Simon səs, işıq və yaddaş elementlərini uğurla birləşdirən ilk oyunlardan biri oldu və interaktiv oyuncaqlar dünyasında yeni bir istiqamət açdı. Bu oyun çoxsaylı klonlara, saxta nüsxələrə səbəb oldu və onlarla oyun yaradıcısını ilhamlandırdı. Bu gün isə o, klassik sayılır və 1978-ci ilin orijinal versiyaları kolleksiya əşyası kimi dəyərləndirilir.