Sudoku (数独) — една од најпознатите бројчени загатки, која стекна светска популарност и стана дел од секојдневната култура. Нејзините задачи се објавуваат секојдневно во весници низ целиот свет, а милиони луѓе од различна возраст го започнуваат денот со возбудливо пополнување на магичниот квадрат. Забележливо е тоа што, иако името е јапонско, корените на Sudoku всушност не се поврзани со Јапонија: британската преса забележала дека загатката што ја освоила нацијата всушност започнала во мало њујоршко списание. Оваа игра се разликува од другите логички забави со простота на правилата и длабочина на решенијата — таа го развива интелектот, носи задоволство од пронаоѓањето и одамна станала синоним за елегантна логичка задача.
Историја на Sudoku
Претходници на загатката
Идејата што лежи во основата на Sudoku има повеќе од два века историја. Уште во XVIII век швајцарскиот математичар Леонард Ојлер (Leonhard Euler) го опишал Carré latin (латински квадрати) — табели во кои во секој ред и секоја колона симболите не се повторуваат. Тоа била математичка концепција што станала предобраз на идните бројчени сложувалки. Кон крајот на XIX век во француската преса се појавиле првите игри што потсетувале на Sudoku.
Така, весникот Le Siècle во 1892 година објавил магичен квадрат 9×9, во кој броевите не само што не смееле да се повторуваат, туку и требало да се собираат во еднаква сума по редови, колони и големи дијагонали. Конкурентот La France во 1895 година понудил поедноставена варијанта без собирање — секој број од 1 до 9 требало да се појави по еднаш во секој ред, колона и «дијаболичен квадрат» 3×3 (историски термин користен од редакцијата). Всушност, тоа била речиси современата игра Sudoku, само без визуелно делење на мали квадрати. Овие француски загатки траеле кратко — од почетокот на XX век биле заборавени и сѐ до 1970-тите такви задачи не привлекувале внимание.
Создавање на современото Sudoku
Современата историја на класичното Sudoku започнува во САД. Во 1979 година американското издавачко претпријатие Dell Magazines објавило нова загатка под името Number Place. Како нејзин автор се смета независниот создавач на сложувалки Хауард Гарнс (Howard Garns) — 74-годишен пензиониран архитект од Индијана. Списанијата на Dell не наведувале авторство, но подоцна истражувачите, особено историчарот на крстозбори Вил Шортц (Will Shortz), утврдиле дека името на Гарнс се појавувало во сите броеви со оваа нова загатка и отсуствувало во останатите. Така светот го дознал името на човекот кој ја измислил Sudoku во нејзиниот современ облик.
Првата публикација на Number Place излегла во мајското издание на списанието Dell Pencil Puzzles & Word Games и веднаш ги привлекла љубителите на загатки. Правилата целосно одговарале на денешните: задачата — да се пополнат празните полиња така што во секој ред, секоја колона и секој мал квадрат 3×3 да бидат присутни сите цифри од 1 до 9, без повторувања. Гарнс брзо го усовршил форматот: како што се сеќавале колегите, тој ги поедноставил условите до минимално неопходното, отстранувајќи ги непотребните компликации. Подоцна загатката редовно се објавувала во американски збирки, иако останала нишова забава. Самиот Гарнс не дочекал да го види светскиот триумф на своето дело — починал во 1989 година, без да дознае колкава популарност ќе постигне играта што ја измислил.
Освојување на Јапонија
На почетокот на 1980-тите бројчената загатка го преминува океанот и добива нов живот во Јапонија. Во 1984 година основачот на првото јапонско списание за загатки Маки Каџи (鍜治 真起) наишол на американското Number Place и решил да го запознае јапонското читателство со него. Во априлското издание на списанието Monthly Nikolist била објавена адаптирана верзија на сложувалката под долго име «Sūji wa dokushin ni kagiru» (数字は独身に限る) — што буквално значело «броевите треба да останат самци», односно да не се повторуваат. Токму овој шеговит израз станал основа за новото име. По совет на колегите Маки Каџи ја скратил фразата во концизното Sudoku (数独, «број што останува единствен»), земајќи ги само првите знаци од составните зборови. Така се појавило името што наскоро ќе стане познато низ целиот свет.
Но најпрво Sudoku ја освојува Јапонија. Каџи и неговите пријатели од компанијата Nikoli — наречена во чест на тркачки коњ, победник на дербито во 1980 година — активно ја популаризирале новата игра. Списанието Nikoli започнало редовно да објавува Sudoku од 1984 година, иако во почетокот таа не била хит и по популарност заостанувала зад другите сложувалки во изданието. Со тек на време интересот растел, во голема мера затоа што Nikoli ги охрабрувал читателите да испраќаат сопствени варијанти на задачи. Во 1986 година редакцијата вовела две правила за оформување: бројот на почетно пополнетите цифри бил ограничен на 32, а нивното распоредување било симетрично во однос на центарот на решетката. Овие стандарди ѝ дале на сложувалката естетичност и дополнителна сложеност.
До 1990-тите години Sudoku веќе цврсто влегла во јапонската играчка култура — се печатела во весници (на пример, дневникот Asahi Shimbun ја вклучил Sudoku на своите страници), се организирале локални турнири и се оформувала заедница од љубители. Во Јапонија името «Sudoku» станало трговска марка на компанијата Nikoli, па затоа другите издавачи морале да користат оригиналното име Number Place (番号プレース) или неговата кратенка Nanpure (ナンプレ). Така настанало интересно разделување: во Јапонија играта почесто се нарекува со англиското име Number Place, а надвор од Јапонија се вкоренило јапонското име — Sudoku.
Светска популарност
Ширењето на Sudoku до светски феномен траело две децении. Кон крајот на 1990-тите Западот дознал за јапонската загатка — во голема мера случајно. Во 1997 година новозеландскиот адвокат и пензиониран судија Вејн Гоулд (Wayne Gould), шетајќи низ Токио, видел книга со Sudoku и се воодушевил од загатката. Во следните неколку години тој развил компјутерска програма што генерирала уникатни сложувалки и на почетокот на 2000-тите активно им нудел Sudoku на весниците.
Првиот весник што ја објавил бил Conway Daily Sun во сојузната држава Њу Хемпшир (САД), кој есента 2004 година отпечатил Sudoku. Но вистинскиот пробив дошол во Европа. Гоулд се обратил до лондонскиот весник The Times, каде добро знаеле за љубовта на Британците кон крстозбори и бројчени загатки. На 12 ноември 2004 година The Times објавил прв пъзел под наслов Su Doku, и само за неколку недели новата игра го завладала вниманието на читателите. Веќе на почетокот на 2005 година Sudoku се претворила во национална страст во Велика Британија: загатките станале секојдневна рубрика во многу големи изданија, се појавиле специјализирани списанија и книжни збирки.
Весниците организирале шеговити акции — на пример, неделникот The Guardian G2 во мај 2005 година се прогласил за првото издание што отпечатило Sudoku на секоја страница од бројот. До летото 2005 низ целата земја луѓето во возови и автобуси биле потонати во решавање на бројки, а во говорот цврсто навлегле поимите «лесно», «тешко», «ѓаволско» за нивото на Sudoku. Побарувачката за нови задачи била толку голема што за правото да ги печатат се водела конкуренција меѓу издавачи и автори. Според проценки, до крајот на деценијата бројот на редовни играчи на Sudoku низ светот надминал 100 милиони луѓе — феноменален успех за игра што доскоро била позната само на тесен круг љубители.
До 2006 година глобалната манија по Sudoku стигнала до Русија и другите земји од постсоветскиот простор — весници и списанија насекаде започнале да објавуваат овие јапонско-американски загатки. Популарноста ја зголемило и развојот на дигиталните технологии. Sudoku преминала на мобилни телефони и компјутери: уште во 2005–2006 година се појавиле видеоигри и апликации што овозможувале решавање Sudoku на екран. По отворањето на онлајн-продавницата App Store во 2008 година, во првите две недели таму се појавиле околу 30 игри Sudoku за iPhone. Така веќе можело да се проба оваа загатка во секој формат — од печатен зборник до веб-страница или смартфон.
Светското признание на Sudoku се потврдило и во натпреварувачка смисла. Во 2006 година во Италија се одржал првиот светски шампионат по Sudoku, организиран од World Puzzle Federation. Оттогаш шампионатите се одржуваат секоја година и ги собираат најдобрите решавачи од сите континенти. Сложувалката навлегла и во телевизиската култура: летото 2005 година британскиот канал Sky One го емитувал првото во историјата тв шоу Sudoku Live, каде екипи учесници решавале загатки на време во живо. Малку подоцна на BBC се појавила квиз-емисијата Sudo-Q, која комбинирала елементи на квиз и поедноставено Sudoku. Загатката со броеви станала вистински меѓународен јазик: без оглед на мајчиниот јазик, играчите низ целиот свет ја разбираат суштината на решетките 9×9 и уживаат во нивното решавање.
Видови на Sudoku
Класичната верзија на Sudoku користи квадратна решетка 9×9 и цифри од 1 до 9, но со тек на време се појавиле многу варијанти на оваа игра. Најпрости се намалените или, обратно, зголемените решетки. За почетници и деца постојат мини-Sudoku на поле 4×4 или 6×6, каде треба да се распоредат броеви од 1–4 или 1–6. Популарни се и проширените формати: на пример, весникот The Times објавува 12×12 Sudoku, каде се користат броеви до 12. Dell Magazines редовно печати сложувалка 16×16 под името Number Place Challenger, во која учествуваат броеви од 1 до 16 (понекогаш наместо 10–16 се користат букви A–F).
Јапонските издавачи од Nikoli отишле уште подалеку, создавајќи гигантско Sudoku со големина 25×25 (познато како Sudoku the Giant). А најекстремниот вид била решетка 100×100, која добила неофицијално име «Sudoku-зила»: овој монструозен пъзел бил објавен во 2010 година и станал неверојатен предизвик дури и за најтрпеливите играчи. Друга насока на варијациите се комбинираните и усложнети правила.
Постојат Sudoku со пресечни полиња, каде неколку решетки се преклопуваат една со друга. Пример е прочуеното Samurai Sudoku, составено од пет меѓусебно пресечени решетки 9×9, кои образуваат форма на јапонски лепез (во Јапонија овој вид се нарекува Gattai-5, односно «пет во едно»). Друга категорија е додавањето на нови логички барања. Така, Diagonal Sudoku бара броевите да не се повторуваат не само по редови и блокови, туку и на двете големи дијагонали на полето. Популарната варијанта Killer Sudoku ги комбинира класичните правила со елементи од Какуро: решетката е поделена на групи полиња, за секоја е зададена сума, и играчот мора да постави во групата броеви што не се повторуваат и во збир даваат зададен број. Притоа основните ограничувања на Sudoku остануваат.
Постојат варијанти со дополнителни ограничувања, на пример Even-Odd Sudoku, каде дел од полињата се обележани и во нив може да се ставаат само парни или само непарни броеви. Постојат верзии без почетни цифри, но со други подсказки — на пример со знаци за споредба («поголемо-помало» меѓу соседни полиња) или ознаки за разлика 1 (т.н. последователно Sudoku). Конечно, се појавиле и тридимензионални варијанти — на пример Sudoku Cube, аналог на Рубиковата коцка, каде треба да се подредат бои или броеви според правилата на Sudoku на сите страни од коцката.
Тешко е сите да се набројат — фантазијата на авторите изгледа безгранична. Но во сите овие верзии се зачувува духот на оригиналната игра: без разлика дали станува збор за нова форма на полето или за дополнително правило, целта останува логично да се распоредат симболите без повторувања според зададените правила.
Интересни факти за Sudoku
- Рекорди и математика. Комбинаториката на Sudoku е восхитувачка. Математичарите Бертрам Фелгенхауер (Bertram Felgenhauer) и Фрејзер Џарвис (Frazer Jarvis) пресметале дека бројот на различни решени решетки 9×9 (се сметаат различни пополнувања, а не задачите) изнесува 6 670 903 752 021 072 936 960 — повеќе од шест секстилиони варијанти. Притоа правилно составената загатка е таква што има единствено решение. Минималниот број на дадени цифри при кој задачата останува единствено решлива е 17: загатки со 16 или помалку дадени броеви не постојат. Овој факт бил конечно потврден во 2014 година со компјутерска проверка, која докажала отсуство на валидни Sudoku со 16 отворени броеви. Денес се познати многу уникатни загатки со 17 дадени броеви — вистински предизвик и инспирација за љубителите на силни сензации во Sudoku.
- Најголемото Sudoku. Освен споменатата решетка 100×100, во светот биле поставувани необични рекорди. Во 2018 година во Италија бил создаден физички пъзел Sudoku со големина 369 м² — огромно поле на градски плоштад, по кое можело да се оди пеш. А Маки Каџи, создавачот на името Sudoku, се истакнал со друго достигнување: во 2017 година тој ја објавил најголемата крстословица во историјата — решетка долга 30 метри со 59 381 збор по хоризонтала и 59 365 по вертикала, покажувајќи дека љубовта кон загатките може да добие најмасовни форми.
- Нетипична примена. Во јуни 2008 година судски процес за наркотици во Австралија завршил со скандал, кога се дознало дека четворица поротници наместо да ги слушаат сведочењата тајно решавале Sudoku. Повеќемесечното судење било прекинато, и судот назначил повторно разгледување на случајот, потрошијајќи залудно повеќе од 1 милион австралиски долари. Овој куриозен случај покажа колку може да биде вовлекувачка една едноставна бројчена игра — до таа мера што луѓето ги забораваат своите должности.
- Sudoku во масовната култура. Во разгорот на бумот во 2005 година Sudoku навлегла во различни сфери од животот. Во Велика Британија се емитувале телевизиски емисии каде славни личности натпреварувачки решавале Sudoku на време. Композитори создавале музика инспирирана од логиката на броевите: австралискиот музичар Питер Леви (Peter Levy) ја напишал поп-песната «Sudoku, Just Sudoku», создадена под впечаток на популарноста на загатката и номинирана за награда од јапонската амбасада. Во книжевноста загатката исто така оставила трага — детективи и трилери од тие години често ги споменувале квадратните решетки како хоби на јунаците или дел од заплетот. А во 2006 година во Англија била издадена друштвена игра Sudoku Board Game, каде принципот на пъзелот бил реализиран со подвижни фигури на табла, овозможувајќи натпревар меѓу повеќе играчи. Само за година и нешто зборот «Sudoku» се претворил од непознат поим во културен мем, симболизирајќи интелектуална забава на новиот век.
- Најтешкото Sudoku. Во 2010 година финскиот математичар Арто Инкала (Arto Inkala), професор на Универзитетот во Хелсинки, составил задача која британската преса — особено The Guardian и други изданија — ја претставила како «најтешкото Sudoku во светот». Нејзиното решавање барало десетици чекори и примена на ретки логички техники. Следниот ден редакциите објавиле детална шема на решението за да покажат дека задачата има единствено решение. Но важно е да се истакне: станувало збор за медиумска титула, а не за официјално признат рекорд, бидејќи објективни критериуми за определување на «најтешко» Sudoku не постојат. Сепак, загатката на Инкала станала симбол на крајна сложеност во масовната перцепција и сѐ уште се споменува како пример за интелектуален предизвик достоен за експерти.
- Когнитивни тренинзи за постари лица. Во Јапонија и во некои други земји Sudoku широко се користи во здравствени и образовни програми за постари луѓе. Истражувања, вклучувајќи публикации во списанијата Frontiers in Aging Neuroscience и Frontiers in Psychology, покажуваат позитивно влијание на редовното решавање вакви задачи врз вниманието, меморијата и брзината на реакција. На јапонски примероци е забележано дека секојдневната практика на Sudoku помага за зачувување на когнитивните функции и го забавува стареењето. Научниците истакнуваат: и покрај користа, општиот научен консензус останува претпазлив, бидејќи долгорочните ефекти сѐ уште бараат дополнителни докази. Сепак, Sudoku цврсто влегло во арсеналот на таканаречената «умствена гимнастика» и станало дел од пристапот кон активно долголетие, заедно со крстозбори, друштвени игри и други видови интелектуална активност.
Патот на Sudoku — од концепцијата на латинскиот квадрат на Ојлер до светски феномен — јасно покажува колкаво значење може да добие една на прв поглед едноставна игра. Денес Sudoku не е само начин за поминување на времето, туку и елемент на современата култура што ги обединува луѓето преку љубовта кон логичките предизвици. Загатката одиграла голема улога во популаризацијата на математичкото размислување: како што забележал коментаторот на The Guardian, Sudoku е можеби единствената игра што ја вкоренила радоста од решавање математички задачи кај толку широк круг луѓе.
Создадена на пресекот меѓу американската инвентивност и јапонската гејмдизајнерска прецизност, Sudoku ги вклучува најдобрите квалитети на логичките игри — елеганција, привлечност и способност за тренирање на умот. Не е случајно што и денес ја нарекуваат «магија на броевите», имајќи ја предвид посебната привлечност со која бројките се редат во идеален поредок. Sudoku зазема почесно место меѓу класичните загатки, стоејќи рамо до рамо со шахот, крстозборите и Рубиковата коцка по влијание врз масовната култура и умот на луѓето.
Запознавањето со историјата на оваа загатка помага поинаку да се погледне и на самиот процес на нејзино решавање. Секоја пополнета решетка е мала победа на разумот, кој го уредува хаосот од бројки. За тоа не се потребни специјални вештини или опрема — само внимание, трпение и желба да се испроба себеси. Sudoku се цени поради ретката комбинација на корист и задоволство: играта ја развива логиката и меморијата, а воедно дава и естетско задоволство од создадениот ред. Токму затоа сѐ почесто се гледа не само како забава, туку и како стилско хоби, своевидна гимнастика за умот.