Ludo е позната друштвена игра што ја играат двајца или четворица играчи, користејќи шарени фигури и коцка. Играта е особено популарна во Индија, Европа и Јужна Америка. Постојат неколку варијации и многу различни имиња, од кои некои се регистрирани трговски марки — главно од европски компании.
Историја на играта
На латински, зборот ludo значи „играм“, но ова име се појавило многу подоцна — откако играта веќе се проширила од Јужна Азија во Европа. Историското потекло на Ludo е од Индија, каде што се играла уште во VI век — иако тогаш без користење на коцка.
Конечната верзија на играта, во која играчите наизменично фрлаат коцка, била патентирана во Англија во 1896 година од Алфред Колиер и пуштена во продажба под името Royal Ludo, нагласувајќи го нејзиниот статус како „кралска“ друштвена игра.
На крајот од XIX и почетокот на XX век, играта била многу популарна меѓу морнарите на британската кралска морнарица. По неколку измени на правилата, добила ново име на англиски — Uckers. Во Шведска, популарна станала верзија наречена Fia (целосно име: Fia med knuff, што значи „Fia со туркање“), а во Швајцарија е позната како Eile mit Weile, што буквално значи „Побрзај полека“.
Постојат и други варијанти, како што се унгарската — Ki nevet a végén („Кој се смее последен?“), германската — Mensch ärgere Dich nicht („Човеку, не се лути“) и француската — Jeu des petits chevaux („Игра со малите коњчиња“). Во Шпанија, приспособената верзија се нарекува parchís, а во Колумбија — parques. Овие адаптации може да се разликуваат по дизајнот на таблата, бројот на фигури и специфични правила.
Во многу земји, играта е проследена со локални традиции — од шеги и магии за среќа до сложени локални правила, како на пример задолжително исфрлање на фигурата на противникот кога ќе се застане на истото поле.
Суштината на играта останува иста — се менуваат само имињата и деталите во механиката. Иако потекнува од Индија, западните адаптации значително ја промениле механиката и изгледот на играта, оддалечувајќи ја од оригиналната пачиси — традиционална друштвена игра која се играла во Индија со векови.
Ludo не се проширила само на запад, туку и на исток. На пример, во Виетнам е многу популарна под името Cờ cá ngựa („Игра со морски коњчиња“), а во кинеската култура постои слична игра наречена 飞行棋 („Летачки шах“), каде фигурите се движат по крстовидна табла и можат да „летаат“ преку посебни полиња.
Интересни факти
- Ludo потекнува од древната индиска игра пачиси, која има историја од повеќе од 1.500 години. Се играла уште во времето на Гуптската империја, околу VI век. Доказ за нејзината популарност се камените играчки табли врежани на терасите на тврдината Агра во Индија, кои постојат и денес.
- Во оригиналната верзија, наместо коцки се користеле школки каури или посебни стапчиња што се фрлале на земја. Бројот на страни кои ќе излезат нагоре го одредувал бројот на чекори.
- Императорот Акбар I Велики (XVI век, династијата Могули) толку ја сакал пачиси, што ја играл на огромна камена табла со живи фигури — слуги кои се движеле наместо пионите.
- Во некои училишта во Индија и Нигерија, Ludo се препорачува како игра за време на одморите.
- Во некои училишта во Бангладеш и Пакистан, играта била привремено забранета бидејќи децата се карале или бегале од часови за да играат.
Доволно е да ја одиграте само еднаш — и ќе разберете: Ludo обединува, забавува и носи вистинско возбудување, радост и вкус на победа!